::الله اکبر - خامنه ای رهبر ::*یاران خمینی - حقیقت همیشه زنده*

7)همکارى دولت و ملت و پیوند عاطفى و عقیدتى مردم با مسؤولان کشور، یکى از مظاهر اساسى حکومت مردمى است و تاکنون گرهگشاى مسایل بسیار مهمى بوده است و باید همیشه با همان قوّت و استحکام باقى بماند. امام بزرگوار ما (رضوان‏اللَّه‏علیه) در دوره‏هاى مختلف و نسبت به دولتهاى همه‏ى دوران دهساله، همواره مردم را توصیه به همکارى و کمک نموده‏اند و امروز که دولت جمهورى اسلامى، با مدیریت یکى از چهره‏هاى شاخص انقلاب و یکى از شاگردان و یاران دیرین امام امت، با مجموعه‏یى از کارهاى بزرگ براى پیشرفت کشور و رشد و توسعه‏ى ملى و دفاع از ارزشهاى انقلاب در سطح جهان روبه‏رو است، این پیوند و صمیمیت، از همیشه باید مستحکمتر باشد و بحمداللَّه همین‏طور نیز هست.

وقتى مدیران اصلى کشور مورد اعتماد مردمند و مردم در کار آنان، نشانه‏هاى لیاقت و صداقت را مى‏بینند، همه‏ى کارها آسانتر و روانتر انجام مى‏گیرد و وسوسه‏ها موجب کارشکنى و عدم همکارى نمى‏شود. ممکن است بدخواهانى براى جلوگیرى از پیشرفت کارها، دست به شایعه‏پراکنى زده و دولت یا دستگاه قضایى را زیر سؤال ببرند. ملت عزیز باید بدانند این‏گونه تلاشها، ناشى از حسن نیت نیست و انتقاد نابجا از مسؤولان زحمتکش و مخلص و ناسپاسى در برابر تلاشهاى توانفرساى آنان، هرگز کمکى به پیشرفت امور کشور نکرده و نخواهد کرد.

دولت و دستگاه قضایى نیز باید خود را به تمام معنا خدمتگزار مردم دانسته، هدفى جز کسب رضاى خدا از راه خدمت به ملت، مخصوصاً قشرهاى محروم و زحمتکش و احقاق حق آنان و رفع ظلم از آنان و بریدن دست متجاوزان به حقوق عمومى و سوء استفاده‏کنندگان و زراندوزانِ از خدا بى‏خبر نداشته باشند. ملت وفادار ما در راه اسلام و انقلاب، از هیچ‏گونه فداکارى دریغ نکرده است و جا دارد که هرکس در هر مسؤولیتى، همه‏ى همت خود را به گشودن گرهها و رفع مشکلاتى که از سوى دشمنان کشور تحمیل شده است، بگمارد.

8)سازندگى کشور و آبادسازى این سرزمین پُربرکت و مستعد و جبران عقب‏ماندگیهاى تأسف‏بارى که در دوران حکومت طواغیت، بر این ملت بااستعداد تحمیل شده است، یکى از هدفهاى اصلى جمهورى اسلامى است. ملت ما در بهترین فرصتهاى تاریخى، یعنى در دورانى که جهان، تازه به جاده‏ى دانش و صنعت قدم نهاده بود و ایران مى‏توانست با بیدارى و تحرک مناسب، سهم خود را در پیشرفت علمى و صنعتى بشریت ایفا کند و از نتایج آن بهره‏مند شود، در اسارت حکام ظالم و مستبد و بى‏خبر و وابسته، از قافله عقب ماند. پادشاهان پهلوى و قاجار، به جاى سازندگى کشور و زنده کردن استعدادهاى خدادادى بشرى و طبیعى آن، ایران را به خارجیان سوداگر و چپاولگر فروختند و منابع را به غارت بیگانگان دادند و یا راکد و معطل گذاردند و استعدادهاى انسانى را به هدر دادند و به جاى مصلحت ملت، مصالح دولتها و کمپانیهاى خارجى را مقصد خود ساختند؛ به‏طورى‏که خط آهن وقتى با صدسال تأخیر به کشور ما وارد شد، در تعیین مسیر آن، به جاى رعایت مصالح ملت و نیازهاى بازرگانى، مصلحت نظامى دشمنان در نظر گرفته شد.

سیاست وابسته و سوء تدبیر و ضعف نفس و استبداد در رژیم پهلوى و قاجار، در ظرف دویست سال، ایران را که روزى به برکت اسلام پرچمدار دانش جهان بود، به ویرانه‏یى محتاجِ بیگانگان و تحت سلطه‏ى آنان بدل ساخت. روستاها متروک، شهرها مصرف‏زده، مزارع بى‏ثمر، صنعت مونتاژ و مغزها معطل شدند.

پس از پیروزى اسلام و تشکیل نظام مردمى و انقلابى جمهورى اسلامى، دشمنان خارجى بخوبى تشخیص دادند که این نظام انقلابى، با پشتوانه‏ى مردمى نیرومند خود و با اعتقاد راسخى که به نیروى ملى و مردمى خود دارد، خواهد توانست کشور را در جاده‏ى رشد و پیشرفت مادّى بیندازد و عقب‏ماندگیها را با برنامه‏ریزى جبران نماید و دست بیگانگانِ سودجو و بد نیت را براى همیشه کوتاه کند. لذا از هر وسیله‏یى براى جلوگیرى از سازندگى کشور استفاده کردند که یکى از آنها، جنگ ویرانگرى بود که بر مردم ما تحمیل نموده و موجب شدند که همت مردم و مسؤولان، به جاى سازندگى و پیشرفت علمى و عملى، صرف دفاع از تمامیت و استقلال کشور شود.

امروز که آتش جنگ فرونشسته و برنامه‏ى سازندگى به وسیله‏ى دولت و مجلس تنظیم شده و نیروهاى مخلص، آستین همت بالا زده‏اند، بر همگان واجب است که سازندگى کشور را بسیار جدى بدانند و موانع را از سر راه آن بردارند. امروز، آبروى اسلام در گرو آن است که ایران اسلامى به کشورى آباد تبدیل شود، کار و ابتکار در آن همه‏گیر شود، زندگى مردم سروسامان یابد، فقر و محرومیت ریشه‏کن شود، تولید داخلى با نیازهاى مردم متعادل گردد، کشور در صنعت و کشاورزى به خودکفایى برسد، دشمن از طریق احتیاجات زندگى مردم، راهى به اعمال فشار نداشته باشد و خلاصه دین در کنار معنویت، زندگى مادّى مردم را نیز سامان بخشد.

بعضى از رسانه‏هاى مغرض خارجى اصرار دارند وانمود کنند که پایبندى به اصول انقلاب، به معناى دورى از رفاه عمومى و علاج نکردن مشکلات طبقات ضعیف و مستمند است. این حرف از کسانى صادر مى‏شود که دهها سال جوامع خود را در سایه‏ى سنگین تفکر کمونیستى، به راهى بدبختى‏زا سوق داده‏اند. درحالى‏که سران آن کشورها مانند کشورهاى سرمایه‏دارى، غرق در زندگى اشرافى بودند، طبقات پایین جامعه در انواع سختیهاى مادّى و معنوى بسر مى‏بردند. در نظام اسلامى، رفع فقر و محرومیت، در شمار هدفهاى طراز اول است و پایبندى به اصول انقلاب، بدون مجاهدت در راه نجات مستضعفان و محرومان، سخنى بى‏معنى و ادعایى پوچ است.

دولت و ملت، باید سازندگى کشور را وظیفه‏یى انقلابى بدانند؛ با همکارى و با بسیج همه‏ى نیروها و استعدادها و مغزها و بازوها، ایران را چنان آباد و پیشرفته بسازند که امید را در دل ملتهاى مظلوم زنده کند و راه آسایش مادّى و تعالى معنوى را به آنان ارایه نماید.

9)گسترش دانش و تحقیق و رشد علمى و شکوفایى استعدادهاى انسانى و گسترش آگاهى و معرفت عمومى، یکى دیگر از نقاط اساسى انقلاب است. جامعه‏ى مطلوب اسلام، جامعه‏یى است که در آن، گنجینه‏هاى فکر و ذهن انسانها - که گرانبهاترین ثروت ملى هرجامعه‏یى است - استخراج و به کار گرفته شود؛ بى‏سوادى ریشه‏کن گردد؛ مدارس، دربرگیرنده‏ى همه‏ى کودکان و نونهالان؛ دانشگاهها و حوزه‏هاى علمیه، پُررونق؛ مراکز تحقیق، فعال و پیشرو؛ کتاب، همه جا و نزد همه کس رایج؛ مطبوعات، پُرمغز و آگاهى‏بخش؛ دانشمندان و اساتید، بانشاط و پُرانگیزه؛ مبتکران و نوآوران و نویسندگان و هنرمندان، دلگرم و فیض‏بخش باشند.

فاصله‏ى امروزین ما با وضعى که مطلوب و مقبول اسلام مى‏باشد، فاصله‏یى زیاد، اما پیمودنى است. ایران اسلامى باید ثابت کند که امروز هم پرورشگاه نبوغها و استعدادهاى علمى منحصربه‏فرد است و دو قرن سلطه‏ى استبداد و استعمار، نتوانسته است جوهر ذاتى این ملت را نابود کند. اگر در دو قرن گذشته، تسلط استعمار و استبداد، مانع شکوفایى استعدادها شده، امروز در دوران آزادى و بیدارى ملت و به برکت انقلاب اسلامى، باید عقب‏ماندگى جبران شود.

دانشگاهها باید تلاش علمى و تحقیقى خود را با روحیه‏ى انقلابى و نشاط اسلامى دنبال کنند؛ وگرنه سرنوشت آنها بهتر از دانشگاههاى دوران طاغوت نخواهد بود که در آن، خودباختگى علمى در برابر بیگانگان و تحقیر ارزشهاى خودى، راه را بر جوشش استعدادها مى‏بست و مغزهاى مستعد را هم به گریز از مرز و بوم خود تشویق مى‏کرد. اساتید عالى‏قدر و دلسوز، باید فضاى انقلابى را براى تربیت نیروهاى مستعد مغتنم بشمارند و دانشجویان ضمن تکریم و احترام به اساتید - که فریضه‏یى اسلامى است - نباید اجازه دهند احیاناً کسى بدخواهانه، از علم و تخصص، وسیله‏یى براى هموار کردن راه فرهنگ استعمارى در دانشگاهها درست کند و مانند دوران سلطه‏ى بیگانگان، دانشگاه را پرورشگاه مغزهاى از خود بیگانه و بیگانه‏پرست سازد. روشنفکران دلسوز و صادق بدانند که امروز، روز آزمایشى بزرگ است و تاریخ درباره‏ى آنان و رفتار امروزیشان، قضاوتى دقیق و افشاگر خواهد داشت.

اگر کسانى از وابستگان به قشر روشنفکر کشور، در دوران سلطه‏ى بیگانگان و حکومت خودفروختگان، توفیق آن را نیافته‏اند که به اقتضاى مسؤولیت روشنفکران، در صفوف ملت قرار گرفته و در جایگاه خود در جبهه‏ى مبارزه با امریکا و رژیم دست‏نشانده‏اش قرار گیرند، امروز که روز حکومت مردم و حاکمیت ارزشهاى اسلامى و انسانى و روز مبارزه با بیگانگان کینه‏ورز و خدعه‏گر است، باید گذشته را جبران و صفوف مبارزه‏ى ملت ایران را با امریکا و استکبار و امپراتورى خبیثِ زر و زور جهانى، به سهم خود و به قدر نیرو و توان خود مدد برسانند و زبان و قلم و هنر را در خدمت جهاد عظیم اسلامى این ملت قرار دهند.

زندگى در نظامى که برپایه‏ى معرفت و فرهنگ و ارزشهاى الهى بنیان نهاده شده، براى همه افتخارانگیز است؛ نظامى که در رأس آن امام خمینى است؛ آن عظیم‏القدرى که حتّى دشمنانش او را بزرگ و خارق‏العاده مى‏شمارند و به عظمتش کینه مى‏ورزند. هیچ‏کس اعتلاى معنوى او و زهد و پارسایى او و دانش و معرفت او و صفاى روح بزرگ او را انکار نمى‏کند. هیچ‏کس در او، کمترین شایبه‏یى از ضعف و تسلیم در برابر دشمنان ملت نمى‏شناسد و قله‏یى برتر از او در عظمت روحى، گمان نمى‏برد.

چه‏قدر کوچک و زبون و بى‏مقدارند کسانى که خود را دلبسته به نظامى بدانند که در رأس آن، مردمى فاسد و فاسق و خائن، مانند پادشاهان صدسال اخیر قرار داشته باشند و گردانندگان آن، امثال رضاخان و محمّدرضا وعَلَم و اقبال و هویدا و زاهدى و منصور و وابستگان بدنام و مجرمشان باشند و امریکا و انگلیس، ارباب این‏همه و صاحب‏اختیار ملک و ملت باشند.

آیا روشنفکرنمایانى که در سایه‏ى آزادى اسلامى، فرصت و امکان آن را یافته‏اند که صفحاتى را به داعیه‏ى روشنفکرى، از سخنانى خوشایند بیگانگانِ مطرود پُر و منتشر کنند، شهامت آن را دارند که به صراحت اقرار کنند که داغ و غصّه‏ى آنان، نه براى علم یا آزادى، بلکه به خاطر جمع شدن سفره‏ى ننگین فسق و فساد و کوتاه شدن دست مروّجان فرهنگ تباهگر غربى است؟ و دشمنى آنان با نظام، نه به دلیل وجود عیب و نقیصه‏یى در آن، بلکه به انگیزه‏ى بازگشت به همان دنیاى شرم‏آورى است که بیگانگان براى آنان به وجود آورده و از خود آنان در راه آن کمک گرفته بودند؟! از مسخ شدگان فرهنگ استعمارى غرب، هیچ انتظارى نیست؛ امید و انتظار از روشنفکران صادق و دلسوزى است که تعالى و عزت و پیشرفت معنوى و مادّى ملت و کشور خود را مى‏جویند و سلطه‏ى بیگانه را در همه‏ى اشکالش مردود مى‏شمارند. شایسته است که اینان نظام اسلامى را - که مایه‏ى عزت ایران و حیات دوباره‏ى ملت است - قدر بدانند و مسؤولیت خود را در آن بشناسند.

10)روحانیت، عنصر اصلى در مبارزات پانزده‏ساله‏ى منتهى به پیروزى انقلاب و سپس در تشکیل نظام مقدس اسلامى و برافراشتن پرچم اسلام در جهان و در مقاومت پُرشور ملت ایران در برابر تهاجمهاى گوناگون دشمنان و پیش از اینها و در طول قرنهاى متمادى، عامل اصلى حفظ معارف اسلامى و ایمان عمیق و صادقانه‏ى ملت ایران به مکتب حیاتبخش اسلام و رشد تفکرات دینى در همه‏جا بوده است. حضور روحانیون متعهد و مبارز در مرکز مبارزه با رژیم دست‏نشانده‏ى امریکا بود که قشرهاى گوناگون مردم را به صحنه‏ى مبارزه کشانید و مبارزه را شکل عمومى و مردمى بخشید. در همه‏ى حوادث بزرگى که ملت ایران یکپارچه در آن شرکت جسته‏اند - مانند نهضت مشروطیت و قیام تنباکو - نیز حضور علماى دین در پیشاپیش صفوف، تنها عامل این حضور عمومى بوده است. استعمارگران انگلیسى، با درک همین حقیقت بود که انهدام جامعه‏ى روحانیت را مقدمه‏ى لازم براى ادامه‏ى حضور استعمارى خود در ایران دانستند و به وسیله‏ى عامل دست‏نشانده‏شان - رضاخان - در سالهاى 1313 به بعد، نقشه‏ى محو روحانیت را شروع کردند و در آن سالها دست به فجایعى نسبت به علماى عالى‏مقام و حوزه‏هاى علمیه زدند که در تاریخ ایران، پیش از آن هرگز سابقه نداشت و متأسفانه شرح این فجایع و ماجراى مقاومت مظلومانه‏ى علما و طلاب در آخرین سالهاى حکومت رضاخان قلدر، به‏طور کامل تدوین نشده و در معرض اطلاع مردم قرار نگرفته است و لازم است اطلاع شاهدان عینى - که بحمداللَّه هنوز تعداد آنان کم نیست - به وسیله‏ى افراد و مؤسسات مسؤول، با همتى مردانه گردآورى شود.

آزادگى روحانیون و علماى دین و عدم نفوذ قدرتهاى داخلى و جهانى در آنان، موجب آن بوده است که قلدران و حکمرانان خودسر، هیچ‏گاه نتوانند این مجموعه‏ى ربانى را از سر راه مفسده‏جوییها و خیانتهاى خود بردارند و اگر جمعى از معممینِ سرسپرده و آخوندهاى دربارى، به طمع حطام ناپایدار دنیا، بر سرسفره‏ى ستمگران نشسته و قولاً و عملاً آنان را تأیید کردند، اکثریت علما و روحانیون و فضلا و طلاب جوان، در حصار مناعت و پرهیزگارى و پاکدامنى باقى مانده و اراده و توان مبارزه‏ى صادقانه و قدرتمندانه را حفظ کردند و اعتقاد راسخ به روحانیت شیعه را در دل آحاد مردم، زوال‏ناپذیر ساختند.

جامعه‏ى روحانیت به همین دلیل، همواره آماج تیرهاى زهرآلود خصومت و غرض‏ورزى دشمنان گوناگون و استعمارگران و بیگانگان و بیگانه‏پرستان بوده و به مثابه‏ى دشمن درجه‏ى یک آنان تلقى شده است. تبلیغات خصمانه و برنامه‏ریزى‏شده‏ى حکومت پهلوى و سیاستهاى ذى‏نفوذ در ایران در طول پنجاه سال برضد قشر روحانى که ماهیتى صددرصد استعمارى داشت، در دوران رضاخان و نیمه‏ى اول دوران محمّدرضا، آزمایش سختى براى علماى دین بود و جامعه‏ى روحانیت بحمداللَّه از این آزمایش سربلند بیرون آمد.

در دوران مبارزات پانزده‏ساله نیز حوزه‏هاى علمیه‏ى قم و دیگر حوزه‏هاى علمیه و چهره‏هاى سرشناس روحانیت، کانونهاى اصلى مبارزه و بالطبع هدفهاى اصلى حملات وحشیانه‏ى دشمن بودند؛ لیکن این شدت‏عملهاى بى‏حد و حساب، به اراده‏ى الهى موجب آن نشد که روحانیت از راه پُرافتخار خود - که پیمودن آن، وظیفه‏ى تخلف‏ناپذیر اسلامى او بود - قدم باز پس نهد؛ بلکه در این دوران، فکر اسلامى شکوفاتر، صیقل‏خورده‏تر و فقه قرآن، پُربارتر و شخصیت روحانیون مبارز، آبدیده‏تر شد و زمینه براى تشکیل حکومت اسلامى فراهم آمد.

پس از انقلاب تاکنون نیز روحانیت، بخصوص عناصر برجسته‏ى آن - که مستقیماً در خدمت نظام جمهورى اسلامى بوده‏اند - بى‏وقفه آماج حملات مسموم دشمن بوده‏اند؛ چه در عرصه‏ى تبلیغات و چه در عرصه‏ى تروریزم خائنانه و آلت دست دشمن. و شهداى گرانقدرى، هم در جبهه‏ى جنگ تحمیلى و هم در جبهه‏هاى فعالیتهاى جهادىِ خود تقدیم داشته‏اند و محراب نماز جمعه و عرصه‏ى علم و سیاست و تبلیغ دین را با خون مطهر خود رنگین ساخته‏اند.

ملت عزیز ما مى‏دانند که انگیزه‏ى دشمن از این حملات همه‏جانبه به علماى دین، جز این نیست که بوضوح مى‏دانند روحانیت نقش تعیین‏کننده و بى‏بدیلى داشته و دارند و آنان حمله به روحانیت را با هدف تضعیف و محو انقلاب انجام مى‏دهند.

امروزه قلمهاى مزدور و دستهاى فروخته شده به دشمن، در کار آنند که این پشتوانه‏ى معنوى انقلاب را در چشم مردم تضعیف کنند. دشمن انقلاب، جامعه‏ى روحانیت را در صورتى تحمل مى‏کند که روحانیون از دخالت در امور سیاست و حضور در صحنه‏هاى انقلاب کنار بکشند و مانند جمعى از روحانیون بى‏خبر و متحجرِ گذشته و حال، به کنج مدارس و مساجد اکتفا کنند و کشور و زندگى مردم را به آنان بسپارند و از جمله‏ى پدیده‏هاى پُرمعنى آن است که در تمام مدت مبارزات و نیز سالهاى پس از پیروزى، علماى متحجر و بى‏خبر از حوادث کشور و دور از جریانهاى سیاسى، هیچ‏گاه در معرض تهاجم دشمنان قرار نگرفتند؛ بلکه حتّى گاه مورد ستایش و تمجید نیز واقع شدند و حملات جسمى و تبلیغى و حتّى تهمت ارتجاع و واپسگرایى از سوى روشنفکرنمایان عامل بیگانه، تنها متوجه علما و روحانیونى شد که از لحاظ اندیشه‏ى سیاسى و نوآوریهاى عرصه‏ى علم و عمل، درخشیده و به عنوان قشرى پیشرو و مترقى و آگاه، شناخته شده‏اند.

موضعگیریهاى دشمنان، بدرستى همان حقیقتى را براى مردم آگاه و جامعه‏ى روحانیت متعهد و انقلابى آشکار مى‏سازد که امام حکیم و روشن‏بین ما بارها آن را بیان کرده‏اند. یعنى اولاً این‏که قدرشناسى از روحانیون بزرگوار و تبعیت از آنان، وظیفه‏یى دینى و ملى و انقلابى است که هیچ‏گونه غفلت از آن جایز نیست. ثانیاً این‏که تحجر و واپسگرایى در میان روحانیون و یا خداى نخواسته توجه به منافع شخصى و دنیاطلبى و روى آوردن به زیورهاى مادّى و سوء استفاده از مکانت اجتماعى، خطرش براى روحانیت، کمتر از حملات دشمن نیست؛ بلکه به مراتب از آن بیشتر است. و ثالثاً وضعیت دوران انقلاب و توجه روزافزون به اسلام در خارج از مرزهاى کشور اسلامى، ایجاب مى‏کند که علماى دین، با بینشى کاملاً نو و با استفاده از ذخیره‏ى بى‏پایان معارف دین و با اسلوب فقاهت سنتى و اجتهاد زنده و پویا، راه جامعه‏ى اسلامى را هموار نمایند و حوزه‏هاى علمیه با تحولى اساسى، خود را با نیازهاى امروز جهان تطبیق دهند و نوآورى را جهت و سمت برنامه‏هاى خود قرار دهند و البته با اعمال دقت لازم و برجسته کردن اصول و مبانى فقاهت، راه را بر التقاط و کجروى ببندند. رابعاً انزوا و دورى از فعالیت سیاسى را - که خواستِ دشمنان و خلاف وظیفه‏ى اسلامى است - به‏هیچ‏وجه در زندگى خود و حوزه‏هاى علمیه راه ندهند و همواره مخصوصاً در مواقع خطر، پیشاپیش صفوف مردم، به تلاشى مخلصانه و خستگى‏ناپذیر مشغول باشند و علم را با عمل و تفقه را با جهاد و معرفت را با تبلیغ قولى و عملى همراه سازند و هر سه سنگر: مدرسه، مسجد و جبهه را پُرکنند.

11)در این مقال، لازم است بزرگداشت وفاداران فداکار نیز به عنوان یکى از نقاط عمده‏ى معارف انقلاب ذکر شود. مقصود از وفاداران انقلاب، آنهایند که با نثار جان خود یا عزیزان خود یا سلامتى خود، پایه‏هاى انقلاب را استحکام بخشیدند و دست دشمنان را از کشور و نظام اسلامى کوتاه کردند: خانواده‏هاى مکرّم شهیدان، دلیرمردان جانباز و اسیر و مفقود و خانواده‏هاى بزرگوار آنان، رزمندگان نیروهاى مسلح و عناصر پاکباز بسیج که عمر خود را در جبهه‏ها گذرانیده‏اند، جهادگرانى که نیروى خود را در دو جبهه‏ى جنگ و سازندگى صرف کردند... و همه‏ى کسانى که در این امتحان الهى، با سختیها و ابتلائات بزرگش دست و پنجه نرم کردند، باید مورد تکریم و قدرشناسى همیشگى ملت باشند.

12)ختام سخن آن است که دوران دهساله‏ى حیات مبارک امام خمینى (رضوان اللَّه‏تعالى‏علیه)، الگو و نمونه‏ى حیات جامعه‏ى انقلابى ماست و خطوط اصلى انقلاب، همان است که امام ترسیم فرموده است. دشمنان خام‏طمع و کوردل که گمان کردند با فقدان امام خمینى، دوران جدید با مشخصاتى متمایز از دوران امام خمینى (قدّس‏سرّه) آغاز شده است، سخت در اشتباهند. امام خمینى، یک حقیقت همیشه زنده است. نام او پرچم این انقلاب، و راه او راه این انقلاب، و اهداف او اهداف این انقلاب است. امت امام و شاگردان او که از سرچشمه‏ى فیاض آن موجود ملکوتى سیراب شده و عزت و کرامت اسلامى و انسانى خود را در آن جسته‏اند، اکنون شاهد آنند که ملتهاى دیگر، حتّى ملتهاى غیرمسلمان، نسخه‏ى تعالیم انقلابى آن قائد عظیم را مایه‏ى نجات خود دانسته و آزادى و عزت خویش را در آن یافته‏اند. امروز به برکت نهضت آن یگانه‏ى دوران، مسلمانان در همه‏جا بیدار شده‏اند و کاخ امپراتوریهاى سلطه‏ى ظالمانه، رو به ویرانى نهاده است. ملتها ارزش قیام ملى را دریافته و غلبه‏ى خون بر شمشیر را تجربه مى‏کنند و همه در همه‏جا، چشم به ملت مقاوم ونستوه ایران دوخته‏اند.

بدیهى است که براى امریکا ودیگر سردمداران استکبار، چیزى مهمتر از این نیست که ملت ایران از راه دهساله‏ى خود برگردد، یا در آن تردید کند؛ زیرا در این صورت، نقطه‏ى درخشان امید ملتها کور خواهد شد و غلبه‏ى خون بر شمشیر، مورد تردید قرار خواهد گرفت. ما صریحاً به همه‏ى ملتهاى جهان اعلام مى‏کنیم که تفکر «خاتمه یافتن دوران امام خمینى» که دشمن با صد زبان سعى در القاى آن دارد، خدعه و نیرنگى استکبارى بیش نیست و على‏رغم امریکا و همکارانش، امام خمینى در میان ملت خود و جامعه‏ى خود حاضر است و دوران امام خمینى ادامه دارد و خواهد داشت. راه او راه ما، هدف او هدف ما، و رهنمود او مشعل فروزنده‏ى ماست.

همه‏ى ملت و مخصوصاً جوانان عزیز و نوجوانان، خود را سربازان امام محبوبشان بدانند و با اتکال به خدا و استمداد از حضرت ولىّ‏اللَّه‏الاعظم(ارواحنا فداه) با قوّت و قدرت به سمت هدفهاى عالى امامشان حرکت کنند و بدانند که پیروزى نهایى از آن ماست. «کتب اللَّه لاغلبنّ انا و رسلى»(10).

دهم خرداد 1369 برابر با ششم ذى‏القعدة 1410 - على الحسینى الخامنه‏ئى

اکنون، یک سال پس از رحلت آن پدر دلسوز و مرشد و معلم آگاه و حکیم، این‏جانب لازم مى‏دانم اساسیترین معارف انقلاب را که همه در شمار بیّنات مکتب انقلاب و برخاسته از اصول و احکام اسلام است، یک‏بار دیگر به برادران و خواهران خود تذکر داده، همه‏ى ملت انقلابى و شجاعمان را به توجه و اهتمام روزافزون نسبت به آنها دعوت کنم:

1)پیش از هر چیز، زنده داشتن یاد و راه و درس جاودانه‏ى امام خمینى (اعلى‏اللَّه‏کلمته) است، که مشعل راه و ترسیم‏کننده‏ى خط اساسى حرکت و تعیین‏کننده‏ى شاخصهاى اصلى و حیاتى این جاده‏ى مبارک و فرجام تابناک آن است. حیات و شخصیت خمینى کبیر، تجسم اسلام ناب محمّدى(صلّى‏اللَّه‏علیه‏واله‏وسلّم) و تبلور انقلاب اسلامى بوده و او خود و سخنش و انگشت اشاره‏اش، خضر راه این حرکت الهى و روشنگر نقاط مبهم و برطرف‏کننده‏ى همه‏ى تردیدها بوده و همچنان خواهد بود. ملت ایران و از همه بیشتر مسؤولان کشور، باید این درس بزرگ را هرگز از یاد نبرند.

2)این نهضت مردمى و انقلاب بى‏نظیرى که در منتهاى مبارزات پانزده‏ساله‏ى آن پدید آمد و حماسه‏ى عظیمى که در عمر یازده ساله‏ى این نظام به ظهور رسید و شهادت نفوس طیبه و تحمل آن همه دشواریها و شکنجه‏ها و مصیبتها از سوى ملت مؤمن و مبارز ما، همه و همه به خاطر اسلام بود. این ملت بزرگ و امام بزرگوارش، سعادت را در پیروى حقیقى از اسلام دانستند و حاکمیت اسلام را وسیله‏ى نجات از سلطه‏ى شیطانها و طاغوتها و ستمگران دیدند و رضاى خدا را در پیگیرى از حاکمیت اسلام جستجو کردند. ملتهاى مسلمان و مخلصان دلسوز در سراسر جهان اسلام نیز به خاطر اسلام بوده و هست که این انقلاب و این نظام را متعلق به خود دانسته و از آن حمایت و دفاع کردند و مى‏کنند. ازاین‏رو، جمهورى اسلامى بزرگترین وظیفه‏اش آن است که اسلام را در زندگى مردم تحقق بخشد و جامعه را به صورت یک جامعه‏ى نمونه‏ى اسلامى درآورد.

براى عملى شدن این هدف - که گامهاى اساسى و بلند آن، از آغاز پیروزى به وسیله‏ى همه‏ى دست‏اندرکاران و با اشراف و اهتمام شدید امام(رضوان‏اللَّه علیه) برداشته شده - باید قواى سه‏گانه‏ى کشور هماهنگ و پیگیر عمل کنند و حوزه‏هاى علمیه و مراکز فرهنگى و پژوهشى اسلامى، به تلاش وسیع دست زنند و سرچشمه‏ى پایان‏ناپذیر تفقه و اجتهاد آگاهانه و بصیر را در خدمت عمق و گسترش معارف اسلامى به کار گیرند و دستگاه فکرى و عملى نظام جمهورى اسلامى، با هم و در کنار هم، جامعه را در راه اسلامى شدنِ روزافزون و به سمت هدفهاى اسلامى پیش ببرند.

تمامى آحاد ملت مسلمان، در حفظ و حراست از احکام نورانى آن و سعى در گسترش و تعمیق آن در جامعه، داراى وظیفه‏یى بزرگند. امر به معروف و نهى از منکر که یکى از ارکان اساسى اسلام و ضامن برپاداشتن همه‏ى فرایض اسلامى است، باید در جامعه‏ى ما احیا شود و هر فردى از آحاد مردم، خود را در گسترش نیکى و صلاح و برچیده شدن زشتى و گمراهى و فساد، مسؤول احساس کند.

ما هنوز تا یک جامعه‏ى کاملاً اسلامى که نیکبختى دنیا و آخرت مردم را به‏طور کامل تأمین کند و تباهى و کجروى و ظلم و انحطاط را ریشه‏کن سازد، فاصله‏ى زیادى داریم. این فاصله، باید با همت مردم و تلاش مسؤولان طى شود و پیمودن آن، با همگانى شدن امر به معروف و نهى از منکر آسان گردد. مساجد به عنوان پایگاههاى معنویت و تزکیه و هدایت، روزبه‏روز گرمتر و پُررونق‏تر شود و نشان ایمان و عمل و اخلاق اسلامى، در گوشه و کنار جامعه، از جمله در مراکز دولتى و ادارات و دانشگاهها، همه را به پیروى از تعالیم نورانى قرآن تشویق نماید. کتاب خدا در میان مردم حضور واقعى بیابد و آموختن و تدبر و تعمق در آن، براى همه بخصوص جوانان و نوجوانان، امرى رایج و دایر گردد. در این مورد، مسؤولیت علما و آگاهان و نویسندگان و گویندگان و رسانه‏هاى عمومى، بسى مهم و خطیر است.

3)فوریترین هدف تشکیل نظام اسلامى، استقرار عدالت اجتماعى و قسط اسلامى است. قیام پیامبران خدا و نزول کتاب و میزان الهى، براى همین بود که مردم از فشار ظلم و تبعیض و تحمیل نجات یافته، در سایه‏ى قسط و عدل زندگى کنند و در پرتو آن نظام عادلانه، به کمالات انسانى نایل آیند. دعوت به نظام اسلامى، منهاى اعتقادى راسخ و عملى پیگیر در راه عدالت اجتماعى، دعوتى ناقص، بلکه غلط و دروغ است و هر نظامى هرچند با آرایش اسلامى، اگر تأمین قسط و عدل و نجات ضعفا، و محرومین، در سرلوحه‏ى برنامه‏هاى آن نباشد، غیراسلامى و منافقانه است. و از همین‏جاست که ادعاى سلاطین و حکامى که با وجود داعیه‏ى مسلمانى و شعار پیروى از قرآن، راه دیگر جباران را پیموده و فاصله‏ى فقیر و غنى را بیشتر کرده و خود در صف اغنیا قرار گرفته و از درد فقرا و پابرهنگان غافل مانده‏اند، چه در تاریخ و چه در زمان حاضر، همواره از سوى هوشمندانِ آشنا به معارف قرآن و اسلام، مردود دانسته شده است.

در نظام اسلامى باید همه‏ى افراد جامعه، در برابر قانون و در استفاده از امکانات خداداد میهن اسلامى، یکسان و در بهره‏مندى از مواهب حیات، متعادل باشند. هیچ صاحب قدرتى قادر به زورگویى نباشد و هیچ‏کس نتواند برخلاف قانون، میل و اراده‏ى خود را به دیگران تحمیل کند. طبقات محروم و پابرهنگان جامعه، مورد عنایت خاص حکومت باشند و رفع محرومیت و دفاع از آنان در برابر قدرتمندان، وظیفه‏ى بزرگ دولت و دستگاه قضایى محسوب شود. هیچ‏کس به خاطر تمکن مالى، قدرت آن را نیابد که در امور سیاسى کشور و در مدیریت جامعه دخالت و نفوذ کند و هیچ تدبیر و حرکتى در جامعه، به افزایش شکاف میان فقرا و اغنیا نینجامد. پابرهنگان، حکومت اسلامى را پشتیبان و حامى خود حس کنند و برنامه‏هاى آن را در جهت رفاه و رفع محرومیت خود بیابند.

امام بزرگوار ما، این را یکى از اساسیترین مسایل جمهورى اسلامى دانسته و قویترین بیانات را در این‏باره ایراد نموده‏اند و این، خصوصیت غیرقابل تفکیک جمهورى اسلامى است. هیچ حایلى نباید بتواند مسؤولین نظام و مدیران بخشهاى مختلف آن را از این هدف اساسى غافل کند. پابرهنگان و کوخ‏نشینان و اکثریت مردم ما که بر اثر سیاستهاى خائنانه و خانه‏برانداز رژیم ستمشاهى، در فقر و محرومیت بسر مى‏برند، همواره صادقترین و با اخلاصترین یاوران این انقلاب و این نظام بوده‏اند و هستند و نظام اسلامى باید رفع محرومیت از آنان را در صدر برنامه‏هاى سازنده‏ى خود قرار دهد.

4)وحدت کلمه، رمز پیروزى ملت ایران در مراحل مختلف بوده و امروزه نیز مهمترین وسیله‏ى ملت ما براى مقابله با تحریکها و توطئه‏هاست. باتوجه به سرگذشت دوران دهساله و تأمل در حوادث آن، که حاکى از آسیب‏ناپذیرى جمهورى اسلامى در برابر انواع توطئه‏هاى دشمنان داخلى و خارجى است، اهمیت وحدت و یکپارچگى ملت و مسؤولان بیشتر آشکار مى‏شود.

ملت ایران و مدیران و گردانندگان کشور، باید بر گرد اصول اساسى نظام جمهورى اسلامى مجتمع گشته و همه‏ى توان و نیروى خود را براى تحقق و حراست از آن متمرکز کنند وهیچ خواسته و شعار و هیچ انگیزه‏ى فردى و گروهى و قومى و فرقه‏یى نتواند فرد و یا جمعى را از تلاش براى آن اصول و رسیدن به هدفهاى نظام جمهورى اسلامى باز دارد.

همه‏ى ملت رشید ایران، مخصوصاً آنان که سخن و عملشان در معرض قضاوت و توجه دیگران است، باید صفوف خود را متحد و مرصوص ساخته، با وحدت و همکارى و با گامهاى استوار، به سوى اهداف عالیه‏ى اسلام، قدرتمندانه حرکت کنند و دشمنان کمین‏گرفته را که مترصد فرصتند، مأیوس سازند.

رسانه‏هاى خبرى بیگانه که مظهر تمایلات و سیاستها و نیّات خصمانه و اغراض خبیث سردمداران سیاستهاى جهانیند، برروى هر کلمه و هر اشاره‏یى که از آن، بوى اختلاف و دودستگى استشمام شود و یا بتوان چنین وانمود کرد، شدیداً حساسیت نشان داده و با بزرگ کردن نکته‏هاى ریز و مطرح ساختن استنباطهاى دروغین از گفته‏ها و نوشته‏ها در ایران، به‏طور دایم در تلاشند که شاید بتوانند تصویرى مشوّش و آلوده به اختلافات و زدوخورد داخلى از ایران اسلامى - که بحمداللَّه برخوردار از وحدت و یکپارچگى کم نظیرى است - به مردم ایران و جهان ارایه دهند و زمینه‏ى دودستگى و نفاق را با این وسوسه‏ها به وجود آورند. اینها همه نشانه‏ى آن است که امروزه دشمن از همه‏ى راهها براى تضعیف جمهورى اسلامى عاجر مانده و بدخواهانه در کمین اختلافات داخلى و شکست وحدت عمومى نشسته است.

ملت رشید ایران و مسؤولان و متصدیان امور کشور و نمایندگان محترم مجلس، گویندگان و نویسندگان، باید مانند همیشه به این طمع خام دشمن پاسخ مناسب را بدهند و وحدتى را که صنع الهى و رحمت شامله‏ى حق بر ملت ایران است، با همه‏ى وجود پاسدارى کنند.

5)حفظ عزت و کرامت انقلابى جمهورى اسلامى و ملت ایران در مناسبات بین‏المللى، یکى دیگر از نقاط اصلى است. پیروزى انقلاب اسلامى در ایران، تحولى ژرف در ارتباطات بین‏المللى از دو نظر به‏وجود آورد:

اول این‏که هیمنه‏ى دو ابرقدرتِ آن روز دنیا را در رابطه‏شان با دولتهاى ضعیف جهان، شکستى سخت داد و ابهتى را که به‏مرور در چشم ملتها و دولتها به دست آورده بودند، بشدت تضعیف کرد.

دوم آن‏که به ملتها دلگرمى و شجاعت بخشید و جرأت و گستاخى در مقابله با دولتهاى دست‏نشانده را به آنان تزریق کرد. گرچه این تأثیرات عمیق، بتدریج در جهان ظاهر شد و امروز پس از یازده سال، چهره‏ى سیاسى عالم را دگرگون کرده است، اما همه‏ى چشمهاى تیزبین، از همان آغاز تشخیص دادند که با پیروزى این انقلاب عظیم، عصر جدیدى در مناسبات عالم پدید آمده است. این عصر را باید «عصر امام خمینى» نامید و ویژگى آن، عبارت است از بیدارى و جرأت و اعتماد به نفس ملتها در برابر زورگویى ابرقدرتها و شکستن بتهاى قدرت ظالمانه و بالندگى نهال قدرت واقعى انسانها و سربرآوردن ارزشهاى معنوى و الهى.

امروز که با دفن مارکسیسم و تلاشى بلوک شرق و قیامهاى مردمى برضد حکومتهاى استبدادى کمونیست، پیش‏بینیهاى امام بزرگوار تحقق یافت و یکى از دو ابرقدرت از صحنه‏ى سیاست عالم حذف و به قدرت درجه‏ى دوم تبدیل گردیده و ابرقدرت دیگر هم از سویى با اوجگیرى مقاومتهاى مردمى در بسیارى از نقاط عالم، از جنوب و شمال آفریقا و فلسطین اشغالى تا اقصا نقاط شرق آسیا و از سوى دیگر، با گسترش روزافزون فساد و بى‏ایمانى و بى‏بندوبارى، خلأ معنویت و تفکر مکتبى در داخل جامعه‏ى امریکایى و گسسته شدن رشته‏ى «مبارزه با کمونیسم» که همواره سردمداران امریکا مى‏خواستند با آن، خلأ یک عقیده‏ى وحدتبخش را در میان ملت خود پُر کنند و نیز از سوى دیگر، برهم‏ریختن محاسباتى که بر روابط اروپا و امریکا حاکم بود، موجب نفوذ دولت امریکا حتّى بر کشورهاى اروپایى مى‏شد، بشدت احساس خطر مى‏کند و موقعیت خود را در جهان متزلزل مى‏بیند.

براى حفظ این روندِ روبه اشتعال و تقویت روحیه‏ى ملتهاى اصیل و مظلوم، جمهورى اسلامى موظف است کوچکترین تغییرى در چهره‏ى باصلابت و موضع باعزت خود در مناسبات بین‏المللى ایجاد نکند؛ با قلدران، از موضع قدرت و با دولتهاى ضعیف، از موضع حمایت و با ملتهاى بپاخاسته، از موضع رعایت و هدایت سخن بگوید و عمل کند؛ دولت امریکا را به مثابه‏ى رأس فتنه و استکبار و رمز غدارى و شیطنت و به خاطر ستمش به کشورهاى ضعیف و حمایتش از صهیونیسم غاصب و دشمنیش با بیدارى و آزادى ملتها و خصومت عمیق و جنایتبارش با ملت ایران، محکوم و منفور و مطرود دانسته، هیچ فرصتى را براى افشاى چهره‏ى تزویرآلود و رسوا کردن آن مدعیان آزادى و غیره و بیان این حقایق از دست ندهد.

مسأله‏ى فلسطین، مسأله‏ى اول بین‏الملل اسلامى است. امروز که مبارزات ملت فلسطین در زیر پرچم اسلام، خواب از چشم دولت غاصب صهیونیست و حامیانش ربوده است، بزرگترین وظیفه‏ى ملت و دولت ما و همه‏ى ملتها و دولتهاى مسلمان، حمایت از این مبارزات است. غده‏ى سرطانى اسرائیل را تنها از طریق همین مبارزات مى‏توان ریشه‏کن ساخت و جهان اسلام را از خطرات مهلک آن نجات داد. سکوت و سازش خیانت‏آلود بسیارى از دولتهاى عربى و حتّى تظاهر بعضى از آنان به بى‏تفاوتى و عدم حساسیت نسبت به سرنوشت فلسطین، کار را به جایى رسانده است که دولت غاصب صهیونیست، پس از سالها کتمان و حتّى انکار، اکنون دوباره داعیه‏ى اسرائیل بزرگ را علناً بر زبان مى‏آورد و با بى‏شرمى و وقاحت، نیت پلید غصب سرزمینهاى جدیدى از میهن اسلامى را تکرار مى‏کند.

بعضى از پادشاهان و رؤساى عرب، به خاطر جلب نظر معبودشان امریکا، حتّى انگیزه‏هاى عربى و عرق قومیت را که دایماً از آن دم مى‏زنند، در برابر اسرائیل به فراموشى مى‏سپارند و به جاى آن، میدان مسابقه با اسرائیل در گرفتن کمک از امریکا را هرچه بیشتر گرم مى‏کنند. این داغ ننگ را چه کسى از پیشانى ملت عرب خواهد زدود؟ و آیا جوانان مسلمان بیدار در کشورهاى عربى، این خیانت را بر خودفروختگان خواهند بخشید؟!

در نظر این زمامداران خائن، قومیت و وحدت عربى، فقط هنگامى باید مورد استفاده قرار گیرد که امریکا بخواهد از آن در برابر ایران اسلامى و اسلام ناب محمّدى(صلّى‏اللَّه‏علیه‏واله) بهره‏بردارى کند. اُف بر وجدانهاى خفته و دلهاى ناپاکى که لطف و عنایت امریکا را به قیمت ازدست‏دادن همه چیز، هم ثروتهاى خداداد طبیعى، هم شأن و کرامت انسانى و ایمان اسلامى و آبرو و اعتبار و تشخص ملت خود طلب کردند و با کفران نعمتهاى خدا، خود و ملتهایشان را در سراشیب انحطاط و ابتلا به غضب الهى دچار ساختند. «الم تر الى الّذین بدّلوا نعمت‏اللَّه کفراً واحلّوا قومهم دارالبوار جهنّم یصلونها و بئس القرار».(8)

چه شد آن شور و هیجانى که در برابر اسرائیل غاصب ابراز مى‏شد؟ و چه شد تعهدى که رؤساى عرب با ملتهاى خود درباره‏ى مبارزه با اسرائیل بستند؟ لعنت خدا و بندگان صالحش بر آن دستى که اولین معاهده‏ى سازش با اسرائیل را امضاء کرد و زندگى سیاه دنیوى و سرنوشت اخروى خود را با فرعون قرین ساخت. و نفرین بندگان صالح و فرشتگان و انبیا و اولیا بر آنان که آن راه را ادامه داده‏اند و مى‏دهند؛ مخصوصاً آنان که امید کاذبى به ملت مظلوم فلسطین داده و آن‏گاه به بهاى سیه‏روزى آنان، عیش ناپایدارى براى خود فراهم کردند.

ملت فلسطین نباید و نمى‏تواند آزادى و حقوق حقه‏ى خود را در کنفرانس و گردهماییهاى سران عرب جستجو کند. این نشست و برخاستها، اگر براى فلسطینى‏هاى مظلوم، شوم و بدفرجام نباشد، حداقل بى‏فایده و بى‏خاصیت است. رؤسایى که در این ایام به عنوان فلسطین گردهم آمدند، اگر صادقانه در اندیشه‏ى نجات فلسطین بودند، باید دربرابر پیشنهاد مزورانه‏ى رئیس‏جمهورى امریکا، موضعى سخت و قاطع گرفته، براى کمک مالى و تسلیحاتى و سیاسى به مبارزان داخل فلسطین اشغالى، تصمیمهاى عاجل و واقعى مى‏گرفتند و به شعارهاى پوچ اکتفا نمى‏کردند و اگر چنین نشود - که نشده است و با وضع فعلى جهان عرب و حکام آن، نخواهد هم شد - مبارزان داخل باید به خدا و به نیروى مردمى و اسلامى تکیه کنند و بدانند: «کم من فئة قلیلة غلبت فئة کثیرة باذن‏اللَّه واللَّه مع‏الصّابرین».(9)

6)تکیه بر مردم و حاکمیت اراده و خواست و تشخیص آنان، رکن مهم دیگرى است که روزبه‏روز باید تحکیم و تقویت شود. مردم آزاده‏ى ما، با اراده‏ى قاطع خود که از ایمان عمیق آنان به اسلام ناشى مى‏شود، مبارزات را تا پیروزى ادامه داده و جمهورى اسلامى را به وجود آورده و با فداکارى و ایثارى بى‏نظیر، از آن حراست نموده‏اند و از این پس هم در همه حال، نظام اسلامى متکى به مردم و متعلق به مردم و در اختیار مردم خواهد بود. مجلس شوراى اسلامى که در آزادى و استقلال رأى در جهان بى‏نظیر است، مظهر اراده‏ى مردم و رئیس‏جمهور، وکیل و برگزیده‏ى مردم و مدیران کشور، آحادى از مردمند و مردم داراى حق رأى و بیان و تصمیم در کلیه‏ى امور سیاسى، اقتصادى و اجتماعیند. و این، یکى از برکات بزرگ اسلام و طرح منحصربه‏فردى است که نظامهاى شرق و غرب، از ارایه‏ى آن ناتوان بوده‏اند و در هیچیک از سیستمهاى حکومتى عالم، نمى‏توان نظیر آن را یافت.

علاوه بر نظامهاى ورشکسته و متلاشى‏شده‏ى کمونیستى که در آن، حزب منحصربه‏فرد کمونیست، به جاى مردم تصمیم مى‏گرفت و علاوه بر نظامهاى ارتجاعى مستبدانه که در آن، سلطنتهاى موروثى و ریاستهاى ناشى از کودتاى نظامى، با آن زندگیهاى قارونى و دیکتاتوریهاى فرعونى، وبال جان و زندگى مردم محسوب مى‏شوند، در کشورهایى هم که اسماً داراى نظام دمکراسیند و حکومتها على‏الظاهر با رأى و انتخاب مردم بر سر کار مى‏آیند، باطن کار چیز دیگرى است و زمام همه‏ى کار، در دست کمپانیها و سرمایه‏داران استثمارگر است و این قدرت پول و سرمایه است که با در دست داشتن رسانه‏ها و قدرت تبلیغات، امر را بر خود مردم هم مشتبه مى‏کند.

در همه جاى عالم، فاصله‏ى میان زندگى رؤساى کشور با مردم کوچه و بازار، فاصله‏ى شاه و گداست و حتّى حکومتهایى هم که داعیه‏ى توده‏یى داشتند، نتوانستند از زندگى مسرفانه‏ى شاهان براى خود صرف‏نظر کنند. افتخار نظام اسلامى آن است که امام عظیم‏الشأنش تا پایان عمر در زىّ طلبگى زندگى کرد و مسؤولان کشور بدون استثنا، دامان خود را از طرز زندگیهاى رایج مسؤولان در سایر کشورها پاکیزه نگهداشتند و مانند قشرهاى متوسط مردم خود زندگى کرده‏اند. مردم میان خود و مسؤولان، آن فاصله‏ى عمیقى را که در همه جاى دنیا میان مردم و مسؤولان هست، مشاهده نکردند؛ حرف خود را بى‏محابا زده و اگر انتقادى داشته‏اند، براحتى مطرح ساخته‏اند و مطبوعات، حتّى رادیو و تلویزیون، همواره نظرات گوناگون را در مسایل کشور منعکس کرده و مردم را در معرض افکار و سلیقه‏هاى گوناگون قرار داده‏اند و این، موضوعى روشن و مشهود است. حتّى ورشکستگان سیاسى و دسته‏جاتى که در امتحانات متعددى از آغاز انقلاب، مردود و در نزد مردم سرافکنده و به وسیله‏ى آنان مطرود شده‏اند نیز هنگامى که به تحریک اجانب، مقالات زهرآگین و کینه‏توزانه برعلیه نظام اسلامى و مسؤولان کشور مى‏نویسند، انواع اتهام را به آنان مى‏زنند، این نوشته را بدون هیچ مانع و رادعى به چاپ رسانده، تا هرجا که خواننده‏یى بیابند، منتشر مى‏کنند و على‏رغم میل خود، عملاً وجود آزادى را اثبات مى‏کنند.

بعضى از این نویسندگان و گویندگان که عمر باطل خود را غرقه در فساد و آلودگیهاى اخلاقى و سیاسى و انواع هرزگیها گذرانیده‏اند، با حکومت اسلامى که راه را بر این تباهیها و هرزگیها بسته است و اربابان خارجى آنها را بیرون رانده، مخالفند و آن‏گاه این مخالفت و عناد را که مخالفت با اسلام و استقلال و آزادگى ملى و طهارت اخلاقى است، به حساب خرده‏گیرى و انتقاد از اوضاع سیاسى و اقتصادى مى‏گذارند و درحالى‏که آزادانه هرچه خواسته‏اند، گفته‏اند، با وقاحت و بى‏شرمى، مطالبه‏ى آزادى مى‏کنند! خواست حقیقى اینها، بازشدن پاى امریکا و فروختن کشور به دشمنان است و خصم آنان، ملت رشید و آگاه است. ملت ما، حسرت بازگشت به دوران بردگى امریکا را بر دل آنان خواهد گذاشت و با همه‏ى وجود، دستاورد بزرگ خود - یعنى نظام اسلامى و حاکمیت اراده و ایمان انسانها - را حراست خواهد کرد.

نظام اسلامى، هرگز نخواسته آزادى را که پرچمدار آن اسلام و قرآن است، از مدعیان دروغگوى آزادى در نظامهاى غربى بیاموزد. ما آزادىِ فساد و بى‏بندوبارى و هرزگى و آزادىِ دروغ و تزویر و فریب و آزادىِ ظلم و استثمار و تجاوز به حقوق ملتها را که غرب پرچمدار و مرتکب آن بوده است، صریحاً و قاطعاً رد مى‏کنیم. ما آن آزادى را که به سلمان رشدى مرتد نابکار، اجازه‏ى اهانت به مقدسات یک میلیارد انسان را مى‏دهد، اما به مسلمانان انگلیس حتّى حق شکایتِ از او را هم نمى‏دهد؛ به دولت امریکا حق تحریک و سردستگى اوباش مخالف با یک حکومت مردمى را مى‏دهد، اما به آن حکومت مردمى، حق مقابله با آن اوباش را نمى‏دهد؛ به سرمایه‏داران غارتگر، حق ورود نامشروع به کشورهاى ضعیف و چپاولِ هست و نیست آن ملتها را مى‏دهد، و به آن ملتها حق مبارزه‏ى با آنان را نمى‏دهد، مردود و منفور مى‏شماریم و آن را ننگ بشریت مى‏دانیم.

آزادى در منطق ما، آزادى‏یى است که اسلام به ملتها مى‏بخشد و آنان را به کوه استوارى در برابر سلطه‏گران ظالم و غاصب تبدیل مى‏کند؛ همان‏طور که در مورد ملت ایران اتفاق افتاد و این معجزه پدید آمد. و این آزادى در کشور ما همواره هست و خواهد بود و همه‏ى آحاد ملت باید آن را حفظ کنند. مسؤولان کشور باید مانند همیشه، پاس حضور مردمى و تأثیر تعیین‏کننده‏ى آن در استقلال کشور را بدارند و به‏طور روزافزون، مردم را به حضور و فعالیت در صحنه‏هاى سیاسى و اقتصادى، فرهنگى و دفاعى و امنیتى تشویق نمایند.

نهضت اسلامى در ایران به رهبرى منجى بزرگ دوران، حضرت امام خمینى (رضوان‏اللَّه‏علیه)، به پیروى از شیوه‏ى نبى اعظم و رسول خاتم و قله‏ى آفرینش عالم و آدم، حضرت محمّد مصطفى(صلّى‏اللَّه‏علیه‏واله‏وسلّم)، در قالب یک انقلاب تمام‏عیار ظاهر شد و این طبیعت انقلاب است که اگر بر پایه‏یى درست و منطقى استوار باشد، همچون آتشفشان، زلزله در تمام ارکان محیط پدید مى‏آورد و همه چیز و همه‏جا و همه‏کس را از گرمى و اشتعال خود متأثر مى‏سازد.

مصلحان اسلامى و متفکرانى که در یکصدوپنجاه سال گذشته، تحت تأثیر عوامل گوناگون قیام کرده و پرچم دعوت اسلامى و احیا و تفکر اسلامى را بردوش گرفتند - از قبیل سیّد جمال‏الدین و محمّد اقبال و دیگران - با همه‏ى خدمات ارجمند و گرانبهایشان، همگى این نقص بزرگ را در کار خود داشتند که به‏جاى برپا کردن یک انقلاب اسلامى، به یک دعوت اسلامى اکتفا کردند و اصلاح جوامع مسلمان را نه با قوّت و قدرت انقلاب، که با تلاش روشنفکرانه و فقط با ابزار قلم و زبان جستجو کردند. این شیوه، البته ممدوح و مأجور بوده و هست؛ اما هرگز از آن، توقع نتایجى همچون نتیجه‏ى عمل پیامبران اولوالعزم را - که سازندگان مقاطع اصلى تاریخ بوده‏اند - نباید داشت. کار آنان، در صورت صحت و مبرا ماندن از عیوب سیاسى و نفسانى، تنها مى‏توانست زمینه‏ساز یک حرکت انقلابى باشد و نه بیشتر. ولذا مشاهده مى‏شود که سعى و تلاش بى‏حدوحصر مخلصان این گروه، هرگز نتوانسته حرکت معکوس و روبه انحطاط ملل مسلمان را متوقف کند، یا عزت و عظمتى را که آنان از آن نام مى‏آورده و در آرزویش آه و اشک مى‏افشانده‏اند، به مسلمانان برگرداند و یا حتّى اعتقاد و باور اسلامى را در توده‏هاى مردم مسلمان تقویت کرده و نیروى آنان را در خدمت آن به‏کار گیرد و یا دامنه‏ى جغرافیایى اسلام را گسترش دهد. و این، بکلى از روش پیامبر عظیم‏الشأن اسلام(صلّى‏اللَّه‏علیه‏واله‏وسلّم) جدا است و این بر هر کس که اندکى تاریخ بعثت و هجرت رسول معظم(ص) را بداند، آشکار است.

امام ما براى حیات دوباره‏ى اسلام، درست همان راهى را پیمود که رسول معظم(صلّى‏اللَّه‏علیه‏واله‏وسلّم) پیموده بود؛ یعنى راه انقلاب را. در انقلاب، اصل بر حرکت است؛ حرکتى هدفدار، سنجیده، پیوسته، خستگى‏ناپذیر و سرشار از ایمان و اخلاص. در انقلاب، به گفتن و نوشتن و تبیین اکتفا نمى‏شود؛ بلکه پیمودن و سنگربه‏سنگر پیش رفتن و خود را به هدف رساندن، اصل و محور قرار مى‏گیرد. گفتن و نوشتن هم در خدمت همین حرکت درمى‏آید و تا رسیدن به هدف - یعنى حاکمیت بخشیدن به دین خدا و متلاشى ساختن قدرت شیطانى طاغوت - ادامه مى‏یابد: «هوالّذى ارسل رسوله بالهدى و دین‏الحقّ لیظهره على‏الدّین کلّه ولو کره المشرکون»(4).

در انقلاب اسلامى ایران، چند خصوصیت مهم وجود داشت که همه منطبق بر حرکت اسلامى صدر اول بود:

نخست، هدفگیرى سیاسى؛ یعنى اراده‏ى قاطع بر حاکمیت دین خدا و این‏که قدرت از دست شیطانهاى ظالم و فاسد گرفته شود و حاکمیت و قدرت سیاسى جامعه بر اساس ارزشهاى اسلامى شکل گیرد.

دوم آن‏که براى تحقق این هدف، از توده‏هاى مؤمن و آگاه و دردمند و فداکار - و نه از احزاب و گروهها و سازمانهاى سیاسى - نیروى انسانىِ لازم گرفته شد و رهبر حکیم، نصرت را پس از توکل به خدا، از نیروى لایزال مردم جستجو کرد و در سایه‏ى مجاهدت پانزده ساله، جنود رحمان را از بندگان خدا به وجود آورد و در راه خدا به حرکت درآورد: «هوالّذى ایّدک بنصره وبالمؤمنین»(5).

سوم آن‏که خطوط اصلى جامعه‏ى مطلوب، یعنى استقرار شریعت اسلامى که متضمن عدل اجتماعى و استقلال سیاسى و استغناى اقتصادى و رشد علمى و اخلاقى است، در منظر همگان قرار گرفت و شعار «نه شرقى، نه غربى، جمهورى اسلامى» که به معناى تبدیل واقعى و همه‏جانبه‏ى بنیانهاى زندگى جاهلى به بنیانهاى اسلامى است، مطرح گردید.

چهارم آن‏که رهبر حکیم و فقیه که عبد صالح و الگوى مسلمانى بود، خود پیشاهنگ این حرکت در ایمان و عمل شد و این ایمان، جان او را چنان لبریز کرده بود که توانست دلهاى بى‏ایمان و ظرفهاى تهى را از فیضان ایمان خود در صحنه‏ى عمل، لبریز و سیراب کند و فروغ ایمان و امید او، دیوارهاى قطور یأس و بى‏ایمانى را بشکافد و فضاى مبارزه و عمل را پُرکند: «امن‏الرّسول بما انزل الیه من ربّه»(6).

پنجم آن‏که صدق و صفا و هوشیارى رهبر، هرگونه کجروى و سازش و معامله با دشمن را و خلاصه هر آن چیزى را که موجب انحراف از هدف شود، ناممکن ساخت و صراط مستقیم انقلاب به سمت هدفها، استوار و بى‏اعوجاج باقى ماند.

این، آن چیزى بود که در ایران اتفاق افتاد و رهبرى که با تقوا و صدق عمل، توانسته بود تأیید و هدایت الهى را جلب کند، حرکت خود را شروع کرد و در ظرف پانزده سال مجاهدت و تلاش مستمر، توانست توده‏هاى عظیم مردم را بتدریج در خدمت هدف - که همان حکومت اسلامى، تشکیل نظام اسلامى و اجراى احکام اسلامى بود - به حرکت درآورد و حکومت طاغوتى و فاسد و وابسته‏ى حاکم بر ایران را که از سوى قدرتهاى استکبارى و غارتگرِ ثروتهاى کشور ما حمایت هم مى‏شد، ساقط کرد و در ظرف یازده سال پس از پیروزى، با مجموعه‏ى پیچیده و بى‏نظیرى از توطئه و خصومت و خیانت و تهاجم و تحریم و حمله‏ى نظامى و غوغاى تبلیغاتى و غیره دست‏وپنجه نرم کرد و از این مصاف تاریخى، مظفر و منصور بیرون آمد و اکنون نظام جمهورى اسلامى که محصول تلاش عظیم امام و امت است، در اوج اقتدارى که ناشى از مقاومت و سرسختى در برابر زورگویان و استغنا از غارتگران است، چشم دوست و دشمن را به خود جلب و دلهاى مستضعفان و زجردیدگانِ همه‏ى مناطق عالم را مجذوب کرده است.

آرى، راز بزرگ در اعتلاى امروزین اسلام و بیدارى عمومى مسلمین، این بود که در کانون این حرکت - یعنى ایران اسلامى - مولود مبارک انقلاب باردیگر از شجره‏ى طیبه‏ى اسلام به وجود آمد و محصول آن - یعنى جمهورى اسلامى - با بنیه‏ى مستحکمى که از ایمان اسلامى رهبر و ملت یافته بود، در راه و جهت درست پایدار ماند و وسوسه‏ى شیطانها و تیغ خشم و کین آنان بر او کارگر نشد و با مظلومیتى قدرتمندانه و سرافراز، چهره‏ى منوّر خود را در برابر چشم جهانیان قرارداد و با وجود و بقا و استقامت و صلابت خود، مبلّغ اسلام شد.

طبیعت اسلام ناب، طبیعتى پُرجاذبه است و دلهایى را که آلوده‏ى غرض‏ورزى و کینه‏توزى نباشد، به خود جلب مى‏کند و این همان است که انقلاب ما و امام ما، دوباره در جهان مطرح کردند و بر دلها و چشمهاى نیازمند و جستجوگر عرضه داشتند. در مدرسه‏ى انقلاب که امام ما بنیان گذارد، بساط اسلام سفیانى و مروانى، اسلام مراسم و مناسک میان‏تهى، اسلام در خدمت زر و زور و خلاصه اسلام آلت دست قدرتها و آفت جان ملتها برچیده شده و اسلام قرآنى و محمّدى(صلّى‏اللَّه علیه‏واله‏وسلّم)، اسلام عقیده و جهاد، اسلام خصم ظالم و عون مظلوم، اسلام ستیزنده با فرعونها و قارونها و خلاصه، اسلام کوبنده‏ى جباران و برپاکننده‏ى حکومت مستضعفان، سربرکشیده است.

در انقلاب اسلامى، اسلام کتاب و سنت، جایگزین اسلام خرافه و بدعت؛ اسلام جهاد و شهادت، جایگزین اسلام قعود و اسارت و ذلت؛ اسلام تعبد و تعقل، جایگزین اسلام التقاط و جهالت؛ اسلام دنیا و آخرت، جایگزین اسلام دنیاپرستى یا رهبانیت؛ اسلام علم و معرفت، جایگزین اسلام تحجر و غفلت؛ اسلام دیانت و سیاست، جایگزین اسلام بى‏بندوبارى و بى‏تفاوتى؛ اسلام قیام و عمل، جایگزین اسلام بى‏حالى و افسردگى؛ اسلام فرد و جامعه، جایگزین اسلام تشریفاتى و بى‏خاصیت؛ اسلام نجاتبخش محرومین، جایگزین اسلام بازیچه‏ى دست قدرتها؛ و خلاصه اسلام ناب محمّدى(صلّى‏اللَّه‏علیه‏واله‏وسلّم)، جایگزین اسلام امریکایى گردید. و مطرح شدن اسلام بدین صورت و با این واقعیت و جدیت است که موجب خشم سراسیمه و دیوانه‏وار کسانى شده است که دل به زوال اسلام در ایران و در همه‏ى کشورهاى اسلامى بسته بودند و یا از اسلام، فقط نامى بى‏محتوا و وسیله‏یى براى تحمیق و اغفال مردم را مى‏پسندیدند. ولذا از روز اول پیروزى انقلاب تا امروز، هیچ فرصتى را براى تهاجم و ضربه زدن و توطئه و بدخواهى نسبت به جمهورى اسلامى و کانون حرکت جهانى اسلام - یعنى ایران - از دست نداده‏اند.

ملت ایران بخوبى دانسته است که نقطه‏ى قوّت و پایدارى او، درست همان است که دشمن همه‏ى نیروى خود را در مقابله با آن مصروف مى‏کند؛ یعنى توکل به خدا و تمسک به اصول اساسى انقلاب که همه از مبانى اسلام سرچشمه گرفته و در کلمات رهبر کبیر انقلاب(رضوان‏اللَّه‏علیه) بر آن تأکید شده است. خشم و غیظ عنادآمیزى که در به‏کاربردن واژه‏ى «بنیادگرایى» در اظهارات خصمانه‏ى رسانه‏هاى دشمن، از اول انقلاب تا امروز محسوس است، ناشى از درماندگى و سراسیمگى آنان در برابر پایبندى رهبر و ملت و نظام ما به اصول اساسى انقلاب است.

چه‏قدر ساده‏لوح و سطحیند کسانى که گمان مى‏کنند دشمنىِ امریکا و جبهه‏ى استکبار و دارودسته‏ى وسیع صهیونیستى که اکثر خبرگزاریها و رسانه‏هاى خبرى و تبلیغى جهان را در اختیار دارند، ناشى از آن است که جمهورى اسلامى، بموقع تلاش لازم را براى کسب دوستان انجام نداده و یا در مسایل جهانى دچار تندروى شده است. این گمان، حاکى از عدم تعمق در حوادث و جریانات داخلى و جهانى و عدم بصیرت در دشمن‏شناسى است.

ابرقدرتها که دشمنان سوگندخورده‏ى انقلاب اسلامیند، هرگز علت دشمنى خود با جمهورى اسلامى را به صراحت بیان نکرده‏اند و نخواهند کرد. اگر امریکا اعتراف کند که انگیزه‏ى دشمنى او با ایران، دشمنى با اسلام است، یک میلیارد مسلمان جهان را در برابر خود قرار خواهد داد و اگر اعتراف کند که انگیزه‏ى او از این دشمنى آن است که ایران اسلامى خواسته است مستقل و آزاد و به دور از دخالت امریکا زندگى کند، همه‏ى آزادگان و آزادیخواهان عالم را در برابر خود قرار خواهد داد و اگر اعتراف کند که دلیل خصومت خباثت‏آمیزش با ایران و مسدود کردن اموال ایران و توطئه‏ى دایمیش نسبت به جمهورى اسلامى آن است که انقلاب ایران، دست او را از منابع غنى این کشور قطع کرده و جلو ادامه‏ى غارت اقتصادى ملت را که از سوى رژیم خائن پهلوى، سخاوتمندانه به امریکاییها واگذار شده بود، گرفته است، همه‏ى ملتهاى مظلوم جهان و ستمدیدگان غارتهاى استعمارى، در کنار ملت ایران قرار گرفته و به مبارزه‏ى با امریکا خواهند پیوست.

بنابراین، بسیار طبیعى و بدیهى است که امریکا و دیگر دولتهاى جبهه‏ى استکبار و همه‏ى دارودسته‏ى خبرى و تبلیغى و رسانه‏هاى دست‏نشانده‏ى آنان ناگزیر باشند که تمام همّ خود را به تحریف حقایق ایران و انحراف افکار عمومى جهان مصروف بکنند، و گاه به نام حقوق بشر و گاه با تهمت نقض آزادى و گاه به دشنام ارتجاع و واپسگرایى و امثال آن، ملت شجاع و آگاه و آزاده‏ى ایران و نظام مترقى و انقلابى جمهورى اسلامى و مسؤولان صالح و لایق آن را مورد اتهام قرار دهند و نفرت عمومى ملت ایران از سلطه‏گران مستکبر و خبیث، مخصوصاً شیطان بزرگ را بدین‏گونه تلافى کنند.

اگرچه تجربه‏ى یازده ساله‏ى جمهورى اسلامى ثابت کرده است که استکبار و ارتجاع و ایادى آنان، در این ترفند نیز موفقیتى کسب نکرده و نتوانسته‏اند نام نیک و چهره‏ى روشن ملت بزرگوار ما را با این‏گونه تلاشها در جهان و بخصوص در میان توده‏هاى مستضعف عالم مخدوش سازند و سرمایه‏گذارى گزاف آنان در استخدام قلمها و زبانهاى مزدور و به‏کارافکندن صدها رسانه‏ى صوتى و تصویرى و مطبوعاتى براى منزوى یا منفعل یا بد نام کردن انقلاب اسلامى، دچار خسران شده است و هم‏اکنون على‏رغم خواستِ آنان در بسیارى از مناطق عالم، ملتها با الگو ساختن حرکت نجاتبخش ملت ایران، به مبارزات مردمى با سلطه‏هاى شیطانى روى آورده و خواب از چشم ستمگران ربوده‏اند و قشرهاى بیدار مسلمان در همه‏جا بخوبى تشخیص داده‏اند که علت دشمنى رأس استکبار - یعنى امریکا - و ایادى آن با ملت ایران، دشمنى آنان با اسلام است: «و ما نقموا منهم الّا ان یؤمنوا باللَّه العزیز الحمید»(7).

ولى ملت ایران باید بدانند که حفظ انقلاب و برپانگاهداشتن پرچم عزت و شرف و ادامه‏ى راه پُرافتخارى که مجاهدات این ملت شریف در برابر ملتهاى جهان، مخصوصاً مسلمانان گشود و به عنوان تنها راه غلبه بر فشار و ظلم قلدران شناخته شد، و تنها باطل‏السحر توطئه‏هاى دشمنان برعلیه انقلاب و جمهورى اسلامى، همانا حراست از اصول بنیانىِ انقلاب و پاسدارى از ارزشهاى انقلاب است. این، آن نقطه‏ى روشنى است که شعار ضدیت با سلطه‏ى جهانىِ استکبار را عالمگیر ساخته و ارکان نظام سلطه‏ى جهانى را متزلزل کرده است و همین است که از این پس نیز ملت ایران را بر همه‏ى توطئه‏هاى دشمنان فایق خواهد ساخت. و این همان وصیت جاودانى است که امام راحل عظیم‏القدر(اعلى‏اللَّه کلمته) در بیانیه‏ها و اخیراً در وصیتنامه‏ى خود، همه‏ى ما را بدان توصیه فرموده است.

خدایا بانام شما وبا یادت شروع می کنم

به عنوان حسن آغاز شروع به کاروبلاگ وبا توجه به اهداف آن (همانطور که از نام وبلاگ پیداست)اولین قسمت از پیام امام خامنه ای روحی فداه را دراولین سالگرد ارتحال امام خمینی بت شکن سلام الله علیه ،که در تاریخ دهم خرداد شصت ونه ابلاغ شده است،به عنوان منشور این مجموعه تقدیم خوانندگان محترم می کنم: