آخرین قسمت پیام به مناسبت اولین سالگرد ارتحال خمینی بت شکن
7)همکارى دولت و ملت و پیوند عاطفى و عقیدتى مردم با مسؤولان کشور، یکى از مظاهر اساسى حکومت مردمى است و تاکنون گرهگشاى مسایل بسیار مهمى بوده است و باید همیشه با همان قوّت و استحکام باقى بماند. امام بزرگوار ما (رضواناللَّهعلیه) در دورههاى مختلف و نسبت به دولتهاى همهى دوران دهساله، همواره مردم را توصیه به همکارى و کمک نمودهاند و امروز که دولت جمهورى اسلامى، با مدیریت یکى از چهرههاى شاخص انقلاب و یکى از شاگردان و یاران دیرین امام امت، با مجموعهیى از کارهاى بزرگ براى پیشرفت کشور و رشد و توسعهى ملى و دفاع از ارزشهاى انقلاب در سطح جهان روبهرو است، این پیوند و صمیمیت، از همیشه باید مستحکمتر باشد و بحمداللَّه همینطور نیز هست.
وقتى مدیران اصلى کشور مورد اعتماد مردمند و مردم در کار آنان، نشانههاى لیاقت و صداقت را مىبینند، همهى کارها آسانتر و روانتر انجام مىگیرد و وسوسهها موجب کارشکنى و عدم همکارى نمىشود. ممکن است بدخواهانى براى جلوگیرى از پیشرفت کارها، دست به شایعهپراکنى زده و دولت یا دستگاه قضایى را زیر سؤال ببرند. ملت عزیز باید بدانند اینگونه تلاشها، ناشى از حسن نیت نیست و انتقاد نابجا از مسؤولان زحمتکش و مخلص و ناسپاسى در برابر تلاشهاى توانفرساى آنان، هرگز کمکى به پیشرفت امور کشور نکرده و نخواهد کرد.
دولت و دستگاه قضایى نیز باید خود را به تمام معنا خدمتگزار مردم دانسته، هدفى جز کسب رضاى خدا از راه خدمت به ملت، مخصوصاً قشرهاى محروم و زحمتکش و احقاق حق آنان و رفع ظلم از آنان و بریدن دست متجاوزان به حقوق عمومى و سوء استفادهکنندگان و زراندوزانِ از خدا بىخبر نداشته باشند. ملت وفادار ما در راه اسلام و انقلاب، از هیچگونه فداکارى دریغ نکرده است و جا دارد که هرکس در هر مسؤولیتى، همهى همت خود را به گشودن گرهها و رفع مشکلاتى که از سوى دشمنان کشور تحمیل شده است، بگمارد.
8)سازندگى کشور و آبادسازى این سرزمین پُربرکت و مستعد و جبران عقبماندگیهاى تأسفبارى که در دوران حکومت طواغیت، بر این ملت بااستعداد تحمیل شده است، یکى از هدفهاى اصلى جمهورى اسلامى است. ملت ما در بهترین فرصتهاى تاریخى، یعنى در دورانى که جهان، تازه به جادهى دانش و صنعت قدم نهاده بود و ایران مىتوانست با بیدارى و تحرک مناسب، سهم خود را در پیشرفت علمى و صنعتى بشریت ایفا کند و از نتایج آن بهرهمند شود، در اسارت حکام ظالم و مستبد و بىخبر و وابسته، از قافله عقب ماند. پادشاهان پهلوى و قاجار، به جاى سازندگى کشور و زنده کردن استعدادهاى خدادادى بشرى و طبیعى آن، ایران را به خارجیان سوداگر و چپاولگر فروختند و منابع را به غارت بیگانگان دادند و یا راکد و معطل گذاردند و استعدادهاى انسانى را به هدر دادند و به جاى مصلحت ملت، مصالح دولتها و کمپانیهاى خارجى را مقصد خود ساختند؛ بهطورىکه خط آهن وقتى با صدسال تأخیر به کشور ما وارد شد، در تعیین مسیر آن، به جاى رعایت مصالح ملت و نیازهاى بازرگانى، مصلحت نظامى دشمنان در نظر گرفته شد.
سیاست وابسته و سوء تدبیر و ضعف نفس و استبداد در رژیم پهلوى و قاجار، در ظرف دویست سال، ایران را که روزى به برکت اسلام پرچمدار دانش جهان بود، به ویرانهیى محتاجِ بیگانگان و تحت سلطهى آنان بدل ساخت. روستاها متروک، شهرها مصرفزده، مزارع بىثمر، صنعت مونتاژ و مغزها معطل شدند.
پس از پیروزى اسلام و تشکیل نظام مردمى و انقلابى جمهورى اسلامى، دشمنان خارجى بخوبى تشخیص دادند که این نظام انقلابى، با پشتوانهى مردمى نیرومند خود و با اعتقاد راسخى که به نیروى ملى و مردمى خود دارد، خواهد توانست کشور را در جادهى رشد و پیشرفت مادّى بیندازد و عقبماندگیها را با برنامهریزى جبران نماید و دست بیگانگانِ سودجو و بد نیت را براى همیشه کوتاه کند. لذا از هر وسیلهیى براى جلوگیرى از سازندگى کشور استفاده کردند که یکى از آنها، جنگ ویرانگرى بود که بر مردم ما تحمیل نموده و موجب شدند که همت مردم و مسؤولان، به جاى سازندگى و پیشرفت علمى و عملى، صرف دفاع از تمامیت و استقلال کشور شود.
امروز که آتش جنگ فرونشسته و برنامهى سازندگى به وسیلهى دولت و مجلس تنظیم شده و نیروهاى مخلص، آستین همت بالا زدهاند، بر همگان واجب است که سازندگى کشور را بسیار جدى بدانند و موانع را از سر راه آن بردارند. امروز، آبروى اسلام در گرو آن است که ایران اسلامى به کشورى آباد تبدیل شود، کار و ابتکار در آن همهگیر شود، زندگى مردم سروسامان یابد، فقر و محرومیت ریشهکن شود، تولید داخلى با نیازهاى مردم متعادل گردد، کشور در صنعت و کشاورزى به خودکفایى برسد، دشمن از طریق احتیاجات زندگى مردم، راهى به اعمال فشار نداشته باشد و خلاصه دین در کنار معنویت، زندگى مادّى مردم را نیز سامان بخشد.
بعضى از رسانههاى مغرض خارجى اصرار دارند وانمود کنند که پایبندى به اصول انقلاب، به معناى دورى از رفاه عمومى و علاج نکردن مشکلات طبقات ضعیف و مستمند است. این حرف از کسانى صادر مىشود که دهها سال جوامع خود را در سایهى سنگین تفکر کمونیستى، به راهى بدبختىزا سوق دادهاند. درحالىکه سران آن کشورها مانند کشورهاى سرمایهدارى، غرق در زندگى اشرافى بودند، طبقات پایین جامعه در انواع سختیهاى مادّى و معنوى بسر مىبردند. در نظام اسلامى، رفع فقر و محرومیت، در شمار هدفهاى طراز اول است و پایبندى به اصول انقلاب، بدون مجاهدت در راه نجات مستضعفان و محرومان، سخنى بىمعنى و ادعایى پوچ است.
دولت و ملت، باید سازندگى کشور را وظیفهیى انقلابى بدانند؛ با همکارى و با بسیج همهى نیروها و استعدادها و مغزها و بازوها، ایران را چنان آباد و پیشرفته بسازند که امید را در دل ملتهاى مظلوم زنده کند و راه آسایش مادّى و تعالى معنوى را به آنان ارایه نماید.
9)گسترش دانش و تحقیق و رشد علمى و شکوفایى استعدادهاى انسانى و گسترش آگاهى و معرفت عمومى، یکى دیگر از نقاط اساسى انقلاب است. جامعهى مطلوب اسلام، جامعهیى است که در آن، گنجینههاى فکر و ذهن انسانها - که گرانبهاترین ثروت ملى هرجامعهیى است - استخراج و به کار گرفته شود؛ بىسوادى ریشهکن گردد؛ مدارس، دربرگیرندهى همهى کودکان و نونهالان؛ دانشگاهها و حوزههاى علمیه، پُررونق؛ مراکز تحقیق، فعال و پیشرو؛ کتاب، همه جا و نزد همه کس رایج؛ مطبوعات، پُرمغز و آگاهىبخش؛ دانشمندان و اساتید، بانشاط و پُرانگیزه؛ مبتکران و نوآوران و نویسندگان و هنرمندان، دلگرم و فیضبخش باشند.
فاصلهى امروزین ما با وضعى که مطلوب و مقبول اسلام مىباشد، فاصلهیى زیاد، اما پیمودنى است. ایران اسلامى باید ثابت کند که امروز هم پرورشگاه نبوغها و استعدادهاى علمى منحصربهفرد است و دو قرن سلطهى استبداد و استعمار، نتوانسته است جوهر ذاتى این ملت را نابود کند. اگر در دو قرن گذشته، تسلط استعمار و استبداد، مانع شکوفایى استعدادها شده، امروز در دوران آزادى و بیدارى ملت و به برکت انقلاب اسلامى، باید عقبماندگى جبران شود.
دانشگاهها باید تلاش علمى و تحقیقى خود را با روحیهى انقلابى و نشاط اسلامى دنبال کنند؛ وگرنه سرنوشت آنها بهتر از دانشگاههاى دوران طاغوت نخواهد بود که در آن، خودباختگى علمى در برابر بیگانگان و تحقیر ارزشهاى خودى، راه را بر جوشش استعدادها مىبست و مغزهاى مستعد را هم به گریز از مرز و بوم خود تشویق مىکرد. اساتید عالىقدر و دلسوز، باید فضاى انقلابى را براى تربیت نیروهاى مستعد مغتنم بشمارند و دانشجویان ضمن تکریم و احترام به اساتید - که فریضهیى اسلامى است - نباید اجازه دهند احیاناً کسى بدخواهانه، از علم و تخصص، وسیلهیى براى هموار کردن راه فرهنگ استعمارى در دانشگاهها درست کند و مانند دوران سلطهى بیگانگان، دانشگاه را پرورشگاه مغزهاى از خود بیگانه و بیگانهپرست سازد. روشنفکران دلسوز و صادق بدانند که امروز، روز آزمایشى بزرگ است و تاریخ دربارهى آنان و رفتار امروزیشان، قضاوتى دقیق و افشاگر خواهد داشت.
اگر کسانى از وابستگان به قشر روشنفکر کشور، در دوران سلطهى بیگانگان و حکومت خودفروختگان، توفیق آن را نیافتهاند که به اقتضاى مسؤولیت روشنفکران، در صفوف ملت قرار گرفته و در جایگاه خود در جبههى مبارزه با امریکا و رژیم دستنشاندهاش قرار گیرند، امروز که روز حکومت مردم و حاکمیت ارزشهاى اسلامى و انسانى و روز مبارزه با بیگانگان کینهورز و خدعهگر است، باید گذشته را جبران و صفوف مبارزهى ملت ایران را با امریکا و استکبار و امپراتورى خبیثِ زر و زور جهانى، به سهم خود و به قدر نیرو و توان خود مدد برسانند و زبان و قلم و هنر را در خدمت جهاد عظیم اسلامى این ملت قرار دهند.
زندگى در نظامى که برپایهى معرفت و فرهنگ و ارزشهاى الهى بنیان نهاده شده، براى همه افتخارانگیز است؛ نظامى که در رأس آن امام خمینى است؛ آن عظیمالقدرى که حتّى دشمنانش او را بزرگ و خارقالعاده مىشمارند و به عظمتش کینه مىورزند. هیچکس اعتلاى معنوى او و زهد و پارسایى او و دانش و معرفت او و صفاى روح بزرگ او را انکار نمىکند. هیچکس در او، کمترین شایبهیى از ضعف و تسلیم در برابر دشمنان ملت نمىشناسد و قلهیى برتر از او در عظمت روحى، گمان نمىبرد.
چهقدر کوچک و زبون و بىمقدارند کسانى که خود را دلبسته به نظامى بدانند که در رأس آن، مردمى فاسد و فاسق و خائن، مانند پادشاهان صدسال اخیر قرار داشته باشند و گردانندگان آن، امثال رضاخان و محمّدرضا وعَلَم و اقبال و هویدا و زاهدى و منصور و وابستگان بدنام و مجرمشان باشند و امریکا و انگلیس، ارباب اینهمه و صاحباختیار ملک و ملت باشند.
آیا روشنفکرنمایانى که در سایهى آزادى اسلامى، فرصت و امکان آن را یافتهاند که صفحاتى را به داعیهى روشنفکرى، از سخنانى خوشایند بیگانگانِ مطرود پُر و منتشر کنند، شهامت آن را دارند که به صراحت اقرار کنند که داغ و غصّهى آنان، نه براى علم یا آزادى، بلکه به خاطر جمع شدن سفرهى ننگین فسق و فساد و کوتاه شدن دست مروّجان فرهنگ تباهگر غربى است؟ و دشمنى آنان با نظام، نه به دلیل وجود عیب و نقیصهیى در آن، بلکه به انگیزهى بازگشت به همان دنیاى شرمآورى است که بیگانگان براى آنان به وجود آورده و از خود آنان در راه آن کمک گرفته بودند؟! از مسخ شدگان فرهنگ استعمارى غرب، هیچ انتظارى نیست؛ امید و انتظار از روشنفکران صادق و دلسوزى است که تعالى و عزت و پیشرفت معنوى و مادّى ملت و کشور خود را مىجویند و سلطهى بیگانه را در همهى اشکالش مردود مىشمارند. شایسته است که اینان نظام اسلامى را - که مایهى عزت ایران و حیات دوبارهى ملت است - قدر بدانند و مسؤولیت خود را در آن بشناسند.
10)روحانیت، عنصر اصلى در مبارزات پانزدهسالهى منتهى به پیروزى انقلاب و سپس در تشکیل نظام مقدس اسلامى و برافراشتن پرچم اسلام در جهان و در مقاومت پُرشور ملت ایران در برابر تهاجمهاى گوناگون دشمنان و پیش از اینها و در طول قرنهاى متمادى، عامل اصلى حفظ معارف اسلامى و ایمان عمیق و صادقانهى ملت ایران به مکتب حیاتبخش اسلام و رشد تفکرات دینى در همهجا بوده است. حضور روحانیون متعهد و مبارز در مرکز مبارزه با رژیم دستنشاندهى امریکا بود که قشرهاى گوناگون مردم را به صحنهى مبارزه کشانید و مبارزه را شکل عمومى و مردمى بخشید. در همهى حوادث بزرگى که ملت ایران یکپارچه در آن شرکت جستهاند - مانند نهضت مشروطیت و قیام تنباکو - نیز حضور علماى دین در پیشاپیش صفوف، تنها عامل این حضور عمومى بوده است. استعمارگران انگلیسى، با درک همین حقیقت بود که انهدام جامعهى روحانیت را مقدمهى لازم براى ادامهى حضور استعمارى خود در ایران دانستند و به وسیلهى عامل دستنشاندهشان - رضاخان - در سالهاى 1313 به بعد، نقشهى محو روحانیت را شروع کردند و در آن سالها دست به فجایعى نسبت به علماى عالىمقام و حوزههاى علمیه زدند که در تاریخ ایران، پیش از آن هرگز سابقه نداشت و متأسفانه شرح این فجایع و ماجراى مقاومت مظلومانهى علما و طلاب در آخرین سالهاى حکومت رضاخان قلدر، بهطور کامل تدوین نشده و در معرض اطلاع مردم قرار نگرفته است و لازم است اطلاع شاهدان عینى - که بحمداللَّه هنوز تعداد آنان کم نیست - به وسیلهى افراد و مؤسسات مسؤول، با همتى مردانه گردآورى شود.
آزادگى روحانیون و علماى دین و عدم نفوذ قدرتهاى داخلى و جهانى در آنان، موجب آن بوده است که قلدران و حکمرانان خودسر، هیچگاه نتوانند این مجموعهى ربانى را از سر راه مفسدهجوییها و خیانتهاى خود بردارند و اگر جمعى از معممینِ سرسپرده و آخوندهاى دربارى، به طمع حطام ناپایدار دنیا، بر سرسفرهى ستمگران نشسته و قولاً و عملاً آنان را تأیید کردند، اکثریت علما و روحانیون و فضلا و طلاب جوان، در حصار مناعت و پرهیزگارى و پاکدامنى باقى مانده و اراده و توان مبارزهى صادقانه و قدرتمندانه را حفظ کردند و اعتقاد راسخ به روحانیت شیعه را در دل آحاد مردم، زوالناپذیر ساختند.
جامعهى روحانیت به همین دلیل، همواره آماج تیرهاى زهرآلود خصومت و غرضورزى دشمنان گوناگون و استعمارگران و بیگانگان و بیگانهپرستان بوده و به مثابهى دشمن درجهى یک آنان تلقى شده است. تبلیغات خصمانه و برنامهریزىشدهى حکومت پهلوى و سیاستهاى ذىنفوذ در ایران در طول پنجاه سال برضد قشر روحانى که ماهیتى صددرصد استعمارى داشت، در دوران رضاخان و نیمهى اول دوران محمّدرضا، آزمایش سختى براى علماى دین بود و جامعهى روحانیت بحمداللَّه از این آزمایش سربلند بیرون آمد.
در دوران مبارزات پانزدهساله نیز حوزههاى علمیهى قم و دیگر حوزههاى علمیه و چهرههاى سرشناس روحانیت، کانونهاى اصلى مبارزه و بالطبع هدفهاى اصلى حملات وحشیانهى دشمن بودند؛ لیکن این شدتعملهاى بىحد و حساب، به ارادهى الهى موجب آن نشد که روحانیت از راه پُرافتخار خود - که پیمودن آن، وظیفهى تخلفناپذیر اسلامى او بود - قدم باز پس نهد؛ بلکه در این دوران، فکر اسلامى شکوفاتر، صیقلخوردهتر و فقه قرآن، پُربارتر و شخصیت روحانیون مبارز، آبدیدهتر شد و زمینه براى تشکیل حکومت اسلامى فراهم آمد.
پس از انقلاب تاکنون نیز روحانیت، بخصوص عناصر برجستهى آن - که مستقیماً در خدمت نظام جمهورى اسلامى بودهاند - بىوقفه آماج حملات مسموم دشمن بودهاند؛ چه در عرصهى تبلیغات و چه در عرصهى تروریزم خائنانه و آلت دست دشمن. و شهداى گرانقدرى، هم در جبههى جنگ تحمیلى و هم در جبهههاى فعالیتهاى جهادىِ خود تقدیم داشتهاند و محراب نماز جمعه و عرصهى علم و سیاست و تبلیغ دین را با خون مطهر خود رنگین ساختهاند.
ملت عزیز ما مىدانند که انگیزهى دشمن از این حملات همهجانبه به علماى دین، جز این نیست که بوضوح مىدانند روحانیت نقش تعیینکننده و بىبدیلى داشته و دارند و آنان حمله به روحانیت را با هدف تضعیف و محو انقلاب انجام مىدهند.
امروزه قلمهاى مزدور و دستهاى فروخته شده به دشمن، در کار آنند که این پشتوانهى معنوى انقلاب را در چشم مردم تضعیف کنند. دشمن انقلاب، جامعهى روحانیت را در صورتى تحمل مىکند که روحانیون از دخالت در امور سیاست و حضور در صحنههاى انقلاب کنار بکشند و مانند جمعى از روحانیون بىخبر و متحجرِ گذشته و حال، به کنج مدارس و مساجد اکتفا کنند و کشور و زندگى مردم را به آنان بسپارند و از جملهى پدیدههاى پُرمعنى آن است که در تمام مدت مبارزات و نیز سالهاى پس از پیروزى، علماى متحجر و بىخبر از حوادث کشور و دور از جریانهاى سیاسى، هیچگاه در معرض تهاجم دشمنان قرار نگرفتند؛ بلکه حتّى گاه مورد ستایش و تمجید نیز واقع شدند و حملات جسمى و تبلیغى و حتّى تهمت ارتجاع و واپسگرایى از سوى روشنفکرنمایان عامل بیگانه، تنها متوجه علما و روحانیونى شد که از لحاظ اندیشهى سیاسى و نوآوریهاى عرصهى علم و عمل، درخشیده و به عنوان قشرى پیشرو و مترقى و آگاه، شناخته شدهاند.
موضعگیریهاى دشمنان، بدرستى همان حقیقتى را براى مردم آگاه و جامعهى روحانیت متعهد و انقلابى آشکار مىسازد که امام حکیم و روشنبین ما بارها آن را بیان کردهاند. یعنى اولاً اینکه قدرشناسى از روحانیون بزرگوار و تبعیت از آنان، وظیفهیى دینى و ملى و انقلابى است که هیچگونه غفلت از آن جایز نیست. ثانیاً اینکه تحجر و واپسگرایى در میان روحانیون و یا خداى نخواسته توجه به منافع شخصى و دنیاطلبى و روى آوردن به زیورهاى مادّى و سوء استفاده از مکانت اجتماعى، خطرش براى روحانیت، کمتر از حملات دشمن نیست؛ بلکه به مراتب از آن بیشتر است. و ثالثاً وضعیت دوران انقلاب و توجه روزافزون به اسلام در خارج از مرزهاى کشور اسلامى، ایجاب مىکند که علماى دین، با بینشى کاملاً نو و با استفاده از ذخیرهى بىپایان معارف دین و با اسلوب فقاهت سنتى و اجتهاد زنده و پویا، راه جامعهى اسلامى را هموار نمایند و حوزههاى علمیه با تحولى اساسى، خود را با نیازهاى امروز جهان تطبیق دهند و نوآورى را جهت و سمت برنامههاى خود قرار دهند و البته با اعمال دقت لازم و برجسته کردن اصول و مبانى فقاهت، راه را بر التقاط و کجروى ببندند. رابعاً انزوا و دورى از فعالیت سیاسى را - که خواستِ دشمنان و خلاف وظیفهى اسلامى است - بههیچوجه در زندگى خود و حوزههاى علمیه راه ندهند و همواره مخصوصاً در مواقع خطر، پیشاپیش صفوف مردم، به تلاشى مخلصانه و خستگىناپذیر مشغول باشند و علم را با عمل و تفقه را با جهاد و معرفت را با تبلیغ قولى و عملى همراه سازند و هر سه سنگر: مدرسه، مسجد و جبهه را پُرکنند.
11)در این مقال، لازم است بزرگداشت وفاداران فداکار نیز به عنوان یکى از نقاط عمدهى معارف انقلاب ذکر شود. مقصود از وفاداران انقلاب، آنهایند که با نثار جان خود یا عزیزان خود یا سلامتى خود، پایههاى انقلاب را استحکام بخشیدند و دست دشمنان را از کشور و نظام اسلامى کوتاه کردند: خانوادههاى مکرّم شهیدان، دلیرمردان جانباز و اسیر و مفقود و خانوادههاى بزرگوار آنان، رزمندگان نیروهاى مسلح و عناصر پاکباز بسیج که عمر خود را در جبههها گذرانیدهاند، جهادگرانى که نیروى خود را در دو جبههى جنگ و سازندگى صرف کردند... و همهى کسانى که در این امتحان الهى، با سختیها و ابتلائات بزرگش دست و پنجه نرم کردند، باید مورد تکریم و قدرشناسى همیشگى ملت باشند.
12)ختام سخن آن است که دوران دهسالهى حیات مبارک امام خمینى (رضوان اللَّهتعالىعلیه)، الگو و نمونهى حیات جامعهى انقلابى ماست و خطوط اصلى انقلاب، همان است که امام ترسیم فرموده است. دشمنان خامطمع و کوردل که گمان کردند با فقدان امام خمینى، دوران جدید با مشخصاتى متمایز از دوران امام خمینى (قدّسسرّه) آغاز شده است، سخت در اشتباهند. امام خمینى، یک حقیقت همیشه زنده است. نام او پرچم این انقلاب، و راه او راه این انقلاب، و اهداف او اهداف این انقلاب است. امت امام و شاگردان او که از سرچشمهى فیاض آن موجود ملکوتى سیراب شده و عزت و کرامت اسلامى و انسانى خود را در آن جستهاند، اکنون شاهد آنند که ملتهاى دیگر، حتّى ملتهاى غیرمسلمان، نسخهى تعالیم انقلابى آن قائد عظیم را مایهى نجات خود دانسته و آزادى و عزت خویش را در آن یافتهاند. امروز به برکت نهضت آن یگانهى دوران، مسلمانان در همهجا بیدار شدهاند و کاخ امپراتوریهاى سلطهى ظالمانه، رو به ویرانى نهاده است. ملتها ارزش قیام ملى را دریافته و غلبهى خون بر شمشیر را تجربه مىکنند و همه در همهجا، چشم به ملت مقاوم ونستوه ایران دوختهاند.
بدیهى است که براى امریکا ودیگر سردمداران استکبار، چیزى مهمتر از این نیست که ملت ایران از راه دهسالهى خود برگردد، یا در آن تردید کند؛ زیرا در این صورت، نقطهى درخشان امید ملتها کور خواهد شد و غلبهى خون بر شمشیر، مورد تردید قرار خواهد گرفت. ما صریحاً به همهى ملتهاى جهان اعلام مىکنیم که تفکر «خاتمه یافتن دوران امام خمینى» که دشمن با صد زبان سعى در القاى آن دارد، خدعه و نیرنگى استکبارى بیش نیست و علىرغم امریکا و همکارانش، امام خمینى در میان ملت خود و جامعهى خود حاضر است و دوران امام خمینى ادامه دارد و خواهد داشت. راه او راه ما، هدف او هدف ما، و رهنمود او مشعل فروزندهى ماست.
همهى ملت و مخصوصاً جوانان عزیز و نوجوانان، خود را سربازان امام محبوبشان بدانند و با اتکال به خدا و استمداد از حضرت ولىّاللَّهالاعظم(ارواحنا فداه) با قوّت و قدرت به سمت هدفهاى عالى امامشان حرکت کنند و بدانند که پیروزى نهایى از آن ماست. «کتب اللَّه لاغلبنّ انا و رسلى»(10).
دهم خرداد 1369 برابر با ششم ذىالقعدة 1410 - على الحسینى الخامنهئى